સથવારો…. અમારો ૨૫ વર્ષોનો …..

સથવારો…. અમારો ૨૫ વર્ષોનો ….. !!!!! અરે હજી હમણાંજ તો જાણે પહેલીવાર મળ્યા હતા …. હજી હમણાંજ તો પહેલીવાર ….. બધીજ પહેલીવારની વાતો સ્મરણોમાં એવીજ તાજી … લીલીછમ ! અંતરની ભૂમિ એવીજ રસતરબોળ … અને તેમાં વ્હાલપની કુંપણો થતી રહે છે નવપલ્લિત ! કદાચ …. નવપલ્લિત રહેતી લાગણીઓના નરમકુણી અમરવેલ જેવા છોડવાઓને કારણેજ  જીવનમાં  ત્રાટકેલા વાવાઝોડાઓ પણ જીતી શકાયા હશે !!!!! લાગણીઓ જો મસ મોટું બરડ ઝાડવું હોત તો બટકીજ ગયું હોત ને ? મારા જીવનની સમજદારીના  ૨૫ વર્ષ …  હવેતો  એવુંજ કહી શકાય કે માતા પિતા સાથે રહ્યા તેથી વધુ એકમેકની સાથે રહ્યા !!!!!

આ અંગે કંઈ આવીજ ભાવનાઓ જાગે છે …….

” સથવારો ”

જો હોય વલ્લભનો સથવારો,
તો દુનિયા સુંદર લાગે છે,
રણમાં પણ હરિયાળી છાયે છે,
ને વેરાનો પણ સુંદર લાગે છે.
જાણું છું આ સંસાર ભારે છલનારો,
તોયે સઘળો સુંદર ભાસે છે,
સગાંઓ ને સંબંધોની ભુલભુલામણીમાં,
તારા હ્રદયનો રસ્તો સીધો ભાસે છે,
પીધું છે ઝહેર જાણીને સઘળા સંબંધોમાં,
એક તારીજ સોબત મધુરી લાગે છે !
જાણું છું મનુષ્ય થવાને ઓ ઈશ્વર,
વસવુજ પડે છે આ ધરતી પર,
તે પણ તો દેવલોકને પામવાને,
ટાંકણાનાં ઘાને ખમ્યાં છે !
જાણું છું ના અમર રહેતું કોઈ હંમેશા,
પરંતુ તારા વિનાનો સંસાર સુનો લાગે રે,
હંમેશા નિભાવી છે મેં દિલદારી,
પરંતુ જીવનઅંતે તો સ્વાર્થી થાવું છે !
તારી બાંહોમાં સમાયીને,
તારાથી આગળ થાવું છે!
હોઠો પર રટણ શ્રીજીનું ને,
શ્વાશોમાં સુગંધ તારી ભરીને ,
મારે નિંદ્રાધીન થાવું છે .

પારૂ કૃષ્ણકાંત ‘પિયુની’