કાવ્યાષ્ટક….. નવા વરસનું નઝરાણું !

કાવ્યાષ્ટક

(૧)

ઓ   બીજ ત્રીજના ચાંદ, સૌને  તું  સુંદર લાગે,                  

કિન્તુ મુજને તું વિધવાના તુટ્યા કંગનસમ ભાસે.

(૨)

પાષાણને કંડારીને મનુષ્યે તમને ઈશ્વર કર્યા,                                 

તમે  વેર લેવા મનુષ્યને પાષાણહ્રદયી કર્યા.

 

(૩)

બિલાડી આડી ઉતરી તો મનુષ્યને અપશુકન થયું,                       

મનુષ્ય  આડો  ઉતર્યો   તો  બિલાડીનું  શું  થયું?

 

(૪)

મા-બાપે  મહેનત કરીને  બાળકો  મોટા  કર્યા,                          

બદલો  દેવા, બાળકોએ  વૃધ્ધાશ્રમ ઊભા કર્યા.

 

(૫)

લોકો  બધા ટોળે વળી નિહાળતા ધ્યાનથી તને,                  

વાત તારી સાંભળવા  ઉત્સાહીને  તલ્લીન બને,

ઓ પ્રભુ માણસ મટાડી, ટી.વી. બનાવી દે મને.

(૬)

પસ્તાવાના વિપુલ ઝરણે ડૂબકી મેં લગાવી                          

ન્યાયાધિસે કબુલ ગણીને કેદમા નાખી દીધો;

ના કીધેલી વકીલે મુજને તોય એનું ન માન્યુ,

શાને સાચું સમજી લઈને માન્યું તારું કલાપી?

(૭)                                                                                                        

ક્યાં  છે મારા છકો મકો  ને ક્યાં છે મારા  જેક અને જીલ?

ગુમાઈ ગયા છો તમે વર્ષોથી, કોના  નામે  કરૂં  હું  વિલ?

(૮)

કદી  ચૂંટ્યા  નથી  ફૂલો, કદી  વેણી  નથી ગુંથી,                 

અમે ચાંદો  નથી જોયો  કદી  પતનીની સૂરતમા,

છતાં  બ્લોગોની ચાહતમા અમે  કવિતા કરી બેઠા.

 

-પી. કે. દાવડા

(નવા વરસનું નઝરાણું)