ગગનેથી જાણે કોઈ ગેબી, આશિષ હતી વરસી! હેત હરિનું મુજપર જાણી, તે મેં હ્રદયે સંઘરી!

“અમ મધુવન”

મસ્ત હવાનાં ઝોકાની જેમ,
આવ્યાતા પ્રિયતમ,
મન મારું નાજુક ફૂલપાંખડી,
તાણી ગયા પ્રિયતમ!
ગગનેથી જાણે કોઈ ગેબી,
આશિષ હતી વરસી!
હેત હરિનું મુજપર જાણી,
તે મેં હ્રદયે સંઘરી!
અમ મધુવને ખીલીને મહેંકી.
વસંતે મધુમાલતી!
ઋતુઓની કારમી કસોટી,
ક્યારેક મારી સબુરી,
કદી રહેતી તમારી ધૃતિ,
તેથી નહિ નુકસાની!
મધુવને આવી નહી આંચ ઉની!
જાળવી પ્રીત પુરાણી !
ખીલી રહ્યા હૂંફે એકમેકની ,
મધુવન પ્રાંગણે,
તનું તનયા ને દાનો દીકરો,
સંસ્કારે સંસાર ભર્યો!
સુખશાંતિને પ્રેમભાવે ન્યારો.
દેજે હંમેશા પ્રીતિ તારી,
પ્રભુને એજ નિરંતર પ્રાર્થના મારી.
કૃપા સદૈવ વરસાવી,
આવી વસજે અમ રુદિયા માંહી.                                                                                                             રાખી પ્રભુ દયા ન્યારી .

પારૂ કૃષ્ણકાંત “પિયુની”