“ઓરે…. જીયરા …. તું શાને ભલા….”

ઓરે જીયરા …. તું શાને ભલા,
ઘેલો બાવરો થાય ?
તું જરા હળવેથી ઝૂમઝૂમ ,
નૈનોમાં સપનાની છે રુમઝુમ,
હૈયે શ્વાશોની ચાલે ધૂમધૂમ ,
વચન સત્ય કહું વ્હાલા આપને ,
વર્તન તારું તું જરા તપાસને,
નર્તન હળવું તું જરા રાખને,
જીવન સંગીત તું જરા માણને!
અવરિત ના તે કદી  ગુંજશે !

ગુંજે જે આજે છે એમાંતું ખુદને જરા ઢાળને,
ઢળતી રહે  ઉંમર એ તો તું માનને,
ઓરે…. જીયરા …. તું શાને ભલા,
ઘેલો બાવરો થાય ?
તું રે જરા હળવેથી ઝૂમઝૂમ ,
નૈનોમાં સપનાની છે રુમઝુમ,
હૈયામાં સ્વાશોની કેવી ધૂમધૂમ,
કરતબ કુદરતના કેવા હરદમ,
પરોઢે વિખેરાતું કુમકુમ ,
મધ્યાને તપીને ધરતી ચમચમ,
સંધ્યાની પગલી કેવી છમછમ!
કુદરતના રંગે તું રંગાઈને ઝૂમ ઝૂમ …..
નૈનોમાં ભલેને સપનાની રુમઝુમ….
શ્વાશોનીય સાંભળવી  સરગમ,
તું જરા હળવેથી ઝૂમઝૂમ ….
ઓરે જીયરા …. તું શાને ભલા,
ઘેલો બાવરો થાય ?
તું જરા હળવેથી ઝૂમઝૂમ ….!

પારૂ કૃષ્ણકાંત “પિયુની”