ગુજારે જે શિરે તારે, જગતનો નાથ તે સહેજે . ગણ્યું જે પ્યારું પ્યારાએ, અતિ પ્યારું ગણી લેજે ! દુનિયાની જૂઠી વાણી, વિષે જો દુ:ખ વાસે તો , જરાયે અંતરે આનંદ ના ઓછો થવા દેજે ,

આજે સવારથીજ કોણ જાણે કેમ પણ મોઢે આ કાવ્ય પંક્તિઓ આવીને બેસી ગઈ , વારે વારે મેં ખુદ ને આ પંક્તિ ગણગણતા જોઈ . કવિશ્રીએ કેટલી મોટી વાતો અતિ સુંદર શબ્દોમાં ઢાળી ને ખુબ સરળતાથી સમજાવી દીધી છે. મારું અતિ પ્રિય એવું આ બોધ કાવ્ય આજે મિત્રો સાથે પણ વહેંચવાની ઈચ્છા થઇ ગઈ તેથી અહી લખું છું. આપ સૌ મિત્રોનો પણ આ કાવ્ય અંગે અભિપ્રાય જરૂરથી જણાવશો.  

પારૂ કૃષ્ણકાંત “પિયુની”

ગુજારે જે શિરે તારે, જગતનો નાથ તે સહેજે .

ગણ્યું જે પ્યારું પ્યારાએ, અતિ પ્યારું ગણી લેજે !

દુનિયાની જૂઠી વાણી, વિષે જો દુ:ખ વાસે તો ,

જરાયે અંતરે આનંદ ના ઓછો થવા દેજે ,

કટુ વાણી સુણે જો કોઇની , વાણી મીઠી કહેજે !

પરાઇ મૂર્ખતા કાજે મુખે ના ઝેર તું લેજે!

કચેરી માંહીં કાજીનો , નથી હિસાબ કોડીનો .

જગત કાજી બનીને તું વહોરી ના પીડા લેજે !

જગતના કાચના યંત્રે ,ખરી વસ્તુ નહીં ભાસે.

ન સારા કે નઠારાની જરાયે સંગતે  રહેજે!

રહેજે શાંતિ સંતોષે ,સદાયે નિર્મળે ચિત્તે.

દિલે જે દુ:ખ કે આનંદ કોઇને નહીં કહેજે!

વસે છે ક્રોધ વૈરી ચિત્તમાં, તેને ત્યજી દેજે

ઘડી જાયે ભલાઈની મહાલક્ષ્મી ગણી લેજે!

રહે ઉન્મત્ત આનંદે , ખરું એ સુખ માની લેજે.

પીએ તો શ્રી પ્રભુના પ્રેમનો પ્યાલો ભરી પીજે!

અરે ! પ્રારબ્ધ તો ઘેલું ,રહે છે દૂર માંગે તો

ન માગ્યે દોડતું આવે ન વિશ્વાસે કદી રહેજે !

રહી નિર્મોહી શાંતિથી , રહે એ સુખ મોટું છે

જગત બાજીગરીનાં તું બધાં છલબલ જવા દેજે !

પ્રભુના નામનાં પુષ્પો ,પરોવી કાવ્યમાળા તું ,

પ્રભુની પ્યારી ગ્રીવામાં પહેરાવી પ્રીતે દેજે !

કવિ રાજા થયો શી છે ,પછી પીડા તને કાંઇ ?

નિજાનંદે હંમેશાં ‘બાલ‘ મસ્તીમાં મઝા લેજે !

કવિશ્રી બાલાશંકર કંથારીયા